Reżyserzy uwielbiają czerpać z poczytnych powieści (choć w sumie nie wyłącznie) aranżując akcję filmów lub seriali. Niejednokrotnie, jak przychodzi do ekranizacji pewnej publikacji, pojawia się zagadnienie dokładności ujęcia. Przedmiot niezwykle interesujący i szeroki, który animuje rozległe dyskusje. Nie ma znaczenia forma ani spójność nakręconych seriali. Najistotniejsze jest czy przekazują koncepcję pisarza.

Zasięg i natężenie polemik na temat dokładności scenariusza z powieścią opierają się na dwóch podstawowych wymiarach. Pierwszym z nich wydaje się być renoma określonej pozycji literackiej i tego przez jak szerokie gremium została uwielbiana. Podejmując za jeden z przykładów „Wiedźmina”, szkopuł polega na tym, że jest wyjątkowo poczytną publikacją w wielu krajach. To rzesza pasjonatów opracowanej przez Sapkowskiego opowieści sprawia, że polemika nabrała niespotykanego rozmiaru.

Odmiennie wygląda to w przypadku produkcji, jakie bazują na książkach przeczytanych przez mniejszą liczbę czytelników. Tutaj konwersacje pozostają na tym, czy produkcja przypadła do gustu czy nie. Antagonizmy związane z rozdźwiękiem między książką a obrazem filmowym nie mają takiego natężenia, ponieważ mało ludzi potrafi na ten temat dyskutować. Popularny kiedyś „Forest Gump” wydaje się tego świetnym wzorem. Film otrzymał nadzwyczaj dobre oceny, chociaż różni się od książki. Jest tak z tego powodu, że książka nie wydaje się tak wzięta.

Druga sprawa, w zasadzie być może najważniejsza, to rozróżnienie dwóch pojęć – wersja filmowa powieści i produkcja filmowa na bazie powieści. Dysproporcja między nimi jest zasadnicza. Adaptacja filmowa powieści to faktyczne jej odzwierciedlenie w produkcji filmowej. Bierze z książki wszystko – od ogólnej fabuły, przez osobowości, aż po przeróżne detale. Jeżeli nie da się w stu procentach przełożyć całości – skraca się ją do jakiejś składowej. Lecz w dalszym ciągu jest rzetelnym obrazem książki. Dla przykładu można wymienić „Carrie” lub ”Trylogię”.

Odmiennie jest z filmem na motywach dzieła literackiego. W tym wypadku scenarzysta stosuje się do generalnej fabuły i skonstruowanej przez powieściopisarza rzeczywistości, jednak dodaje coś swojego. Właśnie taką ekranizacją jest „Wiedźmin” lub popularna jeszcze do niedawna „Gra o tron”. Generalny schemat i osoby występują, lecz szczegóły zaadoptowane są do imaginacji scenarzysty bądź realnych w konkretnym okresie ograniczeń.

Konwersacje wokół adaptacji powieści są niezwykle ciekawe i prawidłowo, że się odbywają. Jeżeli jednakowoż chce się w nich zabrać głos, powinno się zauważyć konkretne szczegóły, aby adekwatnie dopasować argumenty.